စစ္ကုိင္းလွေရႊ
ဗမာ့ထီးနန္း ပ်က္သုဥ္းဆုံးပါးၿပီးေနာက္ နန္းတြင္းအဆုိေက်ာ္ အတီးေက်ာ္မ်ား နန္းျပင္အဆုိေက်ာ္ အတီးေက်ာ္မ်ားမွာ ခုိကုိးရာမဲ့ ျဖစ္ခါ အခ်ဳိ႕မွာ ေနရင္းရတနာပုံေနျပည္ မႏ ၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္၌ပင္ ျဖစ္သလုိ ရွာေဖြစားေသာက္လ်က္ရွိၾကၿပီး အခ်ဳိ႕ မွာလည္း ဗမာ့ဂီတကို အေလးအျမတ္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားလ်က္ရွိေသာ သီေပါေစာ္ဘြားႀကီးေစာခြန္ဆုိင္ထံတြင္ ၀င္ေရာက္ခုိလႈံၾကေပေတာ့သည္။
ေစာခြန္ဆုိင္သည္ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး၏သမီးေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေသာ သီေပါမင္း၏အစ္မေတာ္ ပခမ္းစုဖုရားႀကီးကို ၁၂၄၈ ခုႏွစ္တြင္ မဟာေဒ၀ီအျဖစ္ ေျမႇာက္စားေတာ္မူလုိက္ေလသည္။ ေစာ္ဘြားႀကီးေစာခြန္ဆုိင္သည္ ျမန္မာစာေပႏွင့္ဂီတကို အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသည့္အားေလ်ာ္စြာ “သဟႆံပတ္ပ်ဳိး”ႏွင့္ “မိန္ရာသီ”ပတ္ပ်ဳိးတုိ႔ကို ကိုယ္တုိင္ေရးစပ္လ်က္ ေစာင္းဆရာႀကီး ဦးဦးကာႏွင့္ေဒ၀ဣႏၵာေမာင္ေမာင္ႀကီးတုိ႔အား ေသခ်ာစြာ တက္ေပးၿပီး ကိုယ္တုိင္သီဆုိက်ဴးရင့္ခဲ့ေပသည္။
ေစာခြန္ဆုိင္၏အရိပ္အရာကို ဆက္ခံယူေသာ သားေတာ္ေစာ္ဘြားႀကီးဆာေစာခ်ယ္မွာ ဖခင္၏ဂီတအေမြအႏွစ္ကိုပါ ဆက္လက္ခံယူၿပီး ဗမာ့နန္းတြင္း ဂီတပညာေက်ာ္မ်ားကို ဖခင္ႀကီးထက္ပင္ ပိုမုိ၍ ခ်ီးေျမႇာက္စားၿပီး လာလာသမွ်ေသာ ဂီတ ပညာရွင္မ်ားအား သူေကာင္းျပဳျပန္ေလရာ အဆုိအက၀ါသနာရွင္ကေလး ၁၃ ႏွစ္သမီးအရြယ္ ခင္စိန္ၾကည္ဟူေသာမႏ ၱေလး သူကေလးအား သီေပါေဟာ္နန္းအတြင္း၌ သီဆုိကခုန္မႈ ပညာရပ္မ်ားကို ဆက္လက္သင္ၾကားေစၿပီး အရြယ္ေရာက္လာေသာ အခါ ၾကင္ယာေတာ္စ၀္ျမဧၾကည္သခင္မအမည္ျဖင့္ ေကာက္ယူသိမ္းပိုက္လုိက္၏။
သီေပါေဟာ္နန္းသို႔ ေရာက္လာၾကကုန္ေသာ ဂီတအေက်ာ္အေမာ္မ်ားအနက္ စ၀္ျမဧၾကည္သခင္မဘ၀သို႔ မေရာက္မီ ခေလးဘ၀ ငယ္စဥ္ကပင္ အဆုိအတီးပညာသင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ မႏ ၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွ ငယ္ဆရာရင္းျဖစ္သူ ဗမာ့နန္းတြင္းအ ဆုိေက်ာ္ မဓုသဒၵေရႊေတာင္ေက်ာ္စြာဦးလူႀကီးလည္း ေရာက္ရွိလာၿပီး ဂီတပညာမ်ား ဆက္လက္သင္ၾကားေပးေလသည္။ တစ္ ေန႔ေသာ္ ဦးလူႀကီးက တပည့္ရင္းျဖစ္သူ စ၀္ျမဧၾကည္(ကြယ္လြန္သူ ဂီတမိခင္ႀကီးေဒၚေစာျမဧၾကည္)ႏွင့္ဂီတအေၾကာင္းမ်ား ေဆြးေႏြးေနရာမွ စကားတစ္ရပ္ ေမးျမန္းခ်က္ ထြက္လာသည္။
“သမီးၾကည္ၾကည္ေရ... အေဖႀကီးတုိ႔ မႏ ၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ရွာေဖြမရတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ရွိတယ္ကြဲ႔။ တစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္ေပဘူး။ ေလးပုဒ္ေသာ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခားအနက္ “ေဟ၀န္စုံၿမိဳင္” “ျမဴ၀န္းလုိ႔ခုိ” “ေျဖႏုိင္ေပါင္” သုံးပုဒ္ကိုသာ ရရွိၾကေပ မဲ့ က်န္တစ္ပုဒ္က အစရွာမရေပဘူး။ အဲဒါ သမီးၾကည္ၾကည္မ်ား ရွာေဖြရရွိထားသလားလုိ႔”
ဤသို႔ေမးျမန္းရသည္မွာ အေၾကာင္းရွိေပသည္။ ေစာ္ဘြားကေတာ္ဘ၀တြင္ ေရႊေငြႏွင့္စက္ၿပီး ရွာေဖြရရွိထားေသာဆရာ ေပါင္းစုံထံမွ ဂီတပညာမ်ားမွာ အတန္ပင္ ျပည့္စုံၾကြယ္၀ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ဆရာျဖစ္သူက ရလုိရျငား ေမးျမန္းတီးေခါက္ၾကည့္ရ ျခင္းေပတည္း။
“ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖႀကီး၊ အဲဒီက်န္တစ္ပုဒ္က ဘယ္မွာမွ ရွာမရ နန္းတြင္းေပစာမ်ားမွာလဲ ရွာမရပါ၊ သို႔ေသာ္ ေမေမႀကီး တပယ္ခင္ဥရဲ႕ေကာင္းမႈေၾကာင့္ သမီးေလးေတာ့ ရလုိက္ပါၿပီ။ သီခ်င္းအစက မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိတဲ့ ေဖေဖႀကီးရဲ႕”
“အလုိ... ေကာင္းလုိက္ပါဘိ သမီးရယ္၊ အေဖႀကီးတု႔ိလဲ ေရႊနန္းေတာ္မွာ တစြန္းတစ ၾကားလုိက္မိပါရဲ႕၊ သို႔ေသာ္ လွ်ဳိ ၾက၀ွက္ၾကနဲ႔၊ အဲဒီသီခ်င္းဟာ ေပေပၚေတာင္ မေရာက္ခဲ့ေလေတာ့ မခက္ေပဘူးလားကြယ္”
ဗမာဘုရင္ ပါေတာ္မူၿပီးေနာက္ ေပ်ာက္ဆုံးလုရွိေနေသာ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခားပတ္ပ်ဳိးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ မယ္ေသခ်င္လုိက္ ပါဘိမွာ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေတာ့၏။ ဤသီခ်င္းကို စတင္ခဲ့သူမွာ ေစာျမဧၾကည္ပင္ ျဖစ္၏။ ေစာျမဧၾကည္ ကို စနစ္တက်ျပသေပးခဲ့သူမွာ တပယ္ခင္ဥေခၚ နန္းတြင္းသူႀကီးေပတည္း။
တပယ္ခင္ဥသည္ ကသဲမ်ဳိးျဖစ္၏။ မႏ ၱေလးရတနာပုံၿမိဳ႕တည္ ဘ၀ရွင္မင္းတုန္းမင္းတရား၏ညီေတာ္ တပယ္ၿမိဳ႕ေမာ္ ႏႈိင္းၿမိဳ႕ ေခ်ာင္းဦးဆယ္ရြာစား တပယ္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးက သိမ္းပိုက္ထား၍ တပယ္ခင္ဥဟုေခၚတြင္သည္။ ညီမျဖစ္သူမွာလည္း တပယ္ခင္သစ္အမည္ျဖင့္ တပယ္မင္းသား၏ၾကင္ယာေတာ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ တပယ္မင္းသားႀကီး မရွိသည့္ေနာက္ တပယ္ ခင္ဥမွာ နန္းတြင္းျမင္းစာေရးေတာ္ႀကီးေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္အေၾကာင္းဆက္ခဲ့ၿပီး တပယ္ခင္သစ္မွာ နန္းတြင္းဂီတပညာေက်ာ္ ယုိးဒယားဆရာအုံးႏွင့္လက္ဆက္ခဲ့ေပသည္။ ညီအစ္မႏွစ္ဦးစလုံးပင္ ဂီတကြ်မ္းက်င္ေသာ္လည္း အစ္မေတာ္တပယ္ခင္ဥမွာ ပုိမုိထြန္းေပါက္လွ၏။
တပယ္ခင္ဥ၏ဆရာရင္းမွာ မင္းတုန္းမင္းတရားအထိ မင္းေလးဆက္တုိင္ သူေကာင္းျပဳျခင္းခံရေသာ အမရပူရေရႊၿမိဳ႕ ေတာ္၏ “ကြမ္းဘိုးထိန္းေနမ်ဳိးသီရိေက်ာ္စြာ”ဟူေသာ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးပင္တည္း။ တပယ္ခင္ဥသည္ သီေပါေစာ္ဘြားဆာေစာခ်ယ္၏ ဆက္လက္သူေကာင္းျပဳ ဂီတပါရဂူႀကီးအျဖစ္ႏွင့္သီေပါေဟာ္နန္းတြင္ ဂီတပညာမ်ား ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနရာမွ ျဖစ္ေျမာက္ထြန္းေပါက္ မည္ဟု တြက္ဆမိေသာ ေစာျမဧၾကည္ကို အထူးဂရုစုိက္၍ ႀကိဳးႀကိဳးပမ္းပမ္း သင္ၾကားျပသေပးျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
“မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိ”ပတ္ပ်ဳိးကို ေစာျမဧၾကည္၏ငယ္ဆရာ မဓုသဒၵေရႊေတာင္ေက်ာ္စြာ ဦးလူႀကီးကိုယ္တုိင္ ေစာ ျမဧၾကည္ထံတြင္ တက္ယူရာမွ မႏ ၱေလးမွ ခုိလႈံလာၾကကုန္ေသာ အဆုိေက်ာ္ဆရာမွန္း(စိန္ေဗဒါကို အဆုိသင္ေပးသူ)ဘာဂ်ာ ႏွင့္ပတၱလားဆရာတာ၊ စႏၵရားဆရာေမာင္စေသာ ေစာျမဧၾကည္ထက္ မ်ားစြာ၀ါရင့္ အသက္ရင့္ၾကသည့္ ဂီတအေက်ာ္အေမာ္ မ်ားလည္း မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိကို တက္ယူၾကေတာ့သည္။ အဆုိေက်ာ္ ေဒလီညြန္႔ကလည္း ေစာျမဧၾကည္ထံတြင္ လက္ ထပ္သင္ၾကားတက္ယူၿပီး မႏ ၱေလးမွ ပတၱလားႏွင့္စႏၵရားဆရာျဖစ္သူ ဆရာဘကေလးအား တစ္ဆင့္တက္ေပးလုိက္ျပန္သည္။ ေဒလီညြန္႔၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူမွာ ပတၱလားဆရာဘကေလး၏ညီအရင္းေတာ္စပ္၍ ဆရာဘကေလး၏အၿငိမ့္အဖြဲ႔တြင္ စည္းတီး ဆရာျဖစ္ေလသည္။
မင္းတုန္းမင္းႏွင့္သီေပါမင္း မင္းႏွစ္ဆက္တုိင္ ေစာင္းေတာ္တီးအျဖစ္ အမႈထမ္းရြက္ခဲ့ရေသာ ေဒ၀ဣႏၵာေမာင္ေမာင္ႀကီး မွာ အသက္အရြယ္ႀကီးလာေသာအခါ စစ္ကိုင္းေတာင္တြင္ ရဟန္း၀တ္ႏွင့္သီတင္းသုံးေတာ္မူၿပီး မႏ ၱေလးရွိ ကြယ္လြန္သူဆုိင္း ဆရာႀကီးဆရာစိမ့္၏ဇနီးေဒၚတုိးအိမ္သို႔ မၾကာခဏ ေရာက္လာတတ္လ်က္ ဂီတပညာမ်ားကို ရဟန္း၀တ္ႏွင့္ပင္ ျဖန္႔ျဖဴးေပး တတ္ေပသည္။ ေဒၚတုိးေနအိမ္တြင္ ေဒ၀ဣႏၵာဘုန္းေတာ္ႀကီးေရွ႕၌ ဂီတပညာေက်ာ္မ်ား သီဆုိတီးမႈတ္ေနၾကရာမွ မယ္ေသခ်င္ လုိက္ပါဘိပတ္ပ်ဳိးကို ဆုိတီးျပလုိက္ၾကေလရာ...
“ဟဲ့...ဟဲ့...ဒီေတးခ်င္း ဘယ္က ရလာၾကသတုန္း” ဟုေမးေတာ္မူေလသည္။
“တင့္ပါ၊ သီေပါေစာ္ဘြားႀကီး၏ၾကင္ယာေတာ္ေစာျမဧၾကည္သခင္မေလးထံမွ ရရွိလာေၾကာင္းပါဘုရား”
“ၾကည္ၾကည္(ေစာျမဧၾကည္ကို ဆုိလုိသည္)က ဘယ္က ရသတဲ့တုန္း”
‘‘ေဟာနန္းတြင္ စံေနေတာ္မူခဲ့ေသာ ကြယ္လြန္ၿပီျဖစ္တဲ့တပယ္ခင္ဥမင္းသမီးႀကီးထံမွ ရရွိသည္ဟုသိရေၾကာင္းပါဘု ရား”
“အင္း...အစ္မႀကီးခင္ခင္ဥဆုိပါကလား၊ မွန္ပါေပတယ္တကာႀကီးမ်ား၊ အင္မတန္ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ဂီတပညာရွင္ႀကီး ေပဘဲ၊ ဦးပဥၥင္းလဲ မယ္ေသခ်င္ပတ္ပ်ဳိးကို ငယ္စဥ္က ရရွိခဲ့ဖူးပါရဲ႕၊ ယခုေမ့ေပ်ာက္ခ်င္လုဆဲဆဲမွာ အသက္ဆက္ေပးခဲ့ရွာတဲ့ အစ္မႀကီးခင္ခင္ဥကို ေက်းဇူးတင္လွပါေပရဲ႕ တကာႀကီးတုိ႔”
ယင္း မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိပတ္ပ်ဳိးသည္ နန္းတြင္းေပမူမ်ားတြင္လည္း ပါရွိျခင္း မေတြ႔ရသျဖင့္ ဆန္းၾကယ္လွေပ သည္။ ေပမူျပဳစုသူမ်ား၏ခ်ဳိိ႕ယြင္းခ်က္ေပလား-လွ်ဳိ႕၀ွက္တတ္ေသာေရွးဂီတပညာရွင္မ်ားလက္ခ်က္ေပလားဟူ၍ကား အတတ္ မဆုိႏုိင္ေပ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိပတ္ပ်ဳိးတစ္ပုဒ္ မေပ်ာက္မပ်က္ ယေန႔တုိင္ တည္ရွိေနျခင္းသည္ကား တပယ္ခင္ခင္ဥႏွင့္ေဒၚေစာျမဧၾကည္တုိ႔၏ႀကီးမားေသာ မဟာေက်းဇူးေတာ္ဟူ၍ပင္ မုခ်သိမွတ္ရေပမည္။
သို႔ေသာ္ ၎ပတ္ပ်ဳိးကို ပဌမဦးစြာ ရုိက္ႏွိပ္ခဲ့ေသာ ဦးျပံဳးခ်ဳိ မဟာဂီတႏွင့္ဦးဘခ်ဳိ၏ဂီတ၀ိေသာဓနီက်မ္းႏွစ္ေစာင္စလုံး တြင္ “သဲငယ္ေလာင္ေျမ့-ေျမာက္ေတာင္အုိဘယ္ဆီ” အပိုဒ္တြင္ “သဲငယ္ေလာင္ျမ”ဟူ၍ (ေျမ့)ေနရာ၌ သေ၀ထုိးျပဳတ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ကင္းမဲ့ေစေသာ (ျမ)ဟူေသာစကားလုံး ပါရွိေနေပသည္။ ဤအခ်က္ကို ဦးတင္ႏွင့္ေဒၚေစာျမဧၾကည္တုိ႔ကိုယ္တုိင္ ျပဳ ျပင္ေပးမႈေၾကာင့္ စကားလုံးအမွန္ကို သီဆုိေနၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဂီတက်မ္းမ်ားတြင္ မွားယြင္းဆဲပင္ ရွိေနေပသည္။ ပဌမ ထုတ္ေ၀ေသာဦးျပံဳးခ်ဳိကိုယ္တုိင္ ဦးတင္ႏွင့္ေဒၚေစာျမဧၾကည္တုိ႔ထံမွ သီခ်င္းစာသား လာယူစဥ္က ေဒၚေစာျမဧၾကည္ႏႈတ္မွရြတ္ ျပသည့္စာလုံးမ်ားကို ကိုဖုိးဟန္ဆုိသူက လုိက္ေရးေပးစဥ္က ကိုဖုိးဟန္၏အမွတ္တမဲ့ သေ၀ထုိးျပဳတ္ခဲ့ေသာစာလုံးေၾကာင့္ စက္တင္ရိုက္ႏွိပ္ရာတြင္ ထုိအတုိင္း ပါရွိသြားျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ စာေရးေပးသူ ကိုဖုိးဟန္မွာ လက္ေရးလက္သားအလြန္ ေကာင္းမြန္လွပေသသပ္သူ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ မေတာ္တဆ ယြင္းမွားျခင္းေၾကာင့္ ဂီတက်မ္းမ်ားတြင္ ထုိအမွားအတုိင္း ပါရွိသြား ျခင္းပင္တည္း။
ကိုဖုိးဟန္ဆုိသူမွာလည္း ရာဇ၀င္ရွိခ့ဲသူ ျဖစ္ေပသည္။ ဂီတအဆုိအကပညာ၀ါသနာ အလြန္ႀကီးလွ၍ ကိုယ္ပိုင္အၿငိမ့္ မ်ား ေထာင္ခဲ့သည္။ မဟုတ္မခံ ဇတ္ဇတ္က်ဲ ေျချမန္လက္ျမန္ ရိုက္ရဲ သတ္ရဲသူတစ္ဦးျဖစ္သျဖင့္ လူမုိက္ဖုိးဟန္အမည္ျဖင့္ ရန္ ကုန္အေရွ႕ပုိင္းလူမုိက္နယ္တြင္ တစ္ဗုိလ္တစ္မင္း ထင္ရွားခဲ့ဖူး၏။ ဦးခ်စ္ေမာင္က ျမန္မာညြန္႔အၿငိမ့္ဟူ၍ တည္ေထာင္ေသာအ ခါ လူမုိက္ဖုိးဟန္က ရန္ကုန္ညြန္႔အၿငိမ့္ဟူ၍ တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး အၿငိမ့္တီး၀ိုင္းကို ရန္ကုန္တြင္ ထုိေခတ္က မည္သူမွ် မလုပ္ၾက ေသးသည့္ထက္ ပိုမုိဆန္းၾကယ္ ၿမိဳင္ဆုိင္ေအာင္ တီး၀ိုင္းသား ဆယ္ေယာက္ကို ကုလားလူမ်ဳိးေကာ္နက္ဆရာ ဗဆီးမြတ္တီးစသူ မ်ားႏွင့္၀တ္စုံဆင္တူ၀တ္ဆင္ၿပီး အၿငိမ့္ကို ေခတ္ေရွ႕ေျပး တီထြင္ခဲ့သူ ျဖစ္ေလသည္။
ဤသည္တုိ႔ကား မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိပတ္ပ်ဳိး ျပန္လည္ရွင္သန္လာေစခဲ့ေသာ အထုပၸတၱိအက်ဥ္းမွ်ျဖစ္ေပရာ ေႏွာင္း လူမ်ားအဖုိ႔ အဘိုးအနဂၣ ထုိက္တန္ေသာမွတ္တမ္းတစ္ေစာင္ဟူ၍ မွတ္ယူၾကကုန္လွ်င္ ေဖၚထုတ္မွတ္တမ္းတစ္ေစာင္ဟူ၍မွတ္ ယူၾကကုန္လွ်င္ ေဖၚထုတ္တင္ျပရက်ဳိးနပ္ေပသည္။ အေၾကာင္းမွာ မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခားပတ္ပ်ဳိးမွာ နန္း တြင္းေပမူမ်ားတြင္ပင္ ရွာမေတြ႔ႏုိင္ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေသာပတ္ပ်ဳိးလတ္ေပတည္း။
စစ္ကိုင္းလွေရႊ
http://shanstatedefencearmy.blogspot.com/
ဗမာ့ထီးနန္း ပ်က္သုဥ္းဆုံးပါးၿပီးေနာက္ နန္းတြင္းအဆုိေက်ာ္ အတီးေက်ာ္မ်ား နန္းျပင္အဆုိေက်ာ္ အတီးေက်ာ္မ်ားမွာ ခုိကုိးရာမဲ့ ျဖစ္ခါ အခ်ဳိ႕မွာ ေနရင္းရတနာပုံေနျပည္ မႏ ၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္၌ပင္ ျဖစ္သလုိ ရွာေဖြစားေသာက္လ်က္ရွိၾကၿပီး အခ်ဳိ႕ မွာလည္း ဗမာ့ဂီတကို အေလးအျမတ္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားလ်က္ရွိေသာ သီေပါေစာ္ဘြားႀကီးေစာခြန္ဆုိင္ထံတြင္ ၀င္ေရာက္ခုိလႈံၾကေပေတာ့သည္။
ေစာခြန္ဆုိင္သည္ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး၏သမီးေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေသာ သီေပါမင္း၏အစ္မေတာ္ ပခမ္းစုဖုရားႀကီးကို ၁၂၄၈ ခုႏွစ္တြင္ မဟာေဒ၀ီအျဖစ္ ေျမႇာက္စားေတာ္မူလုိက္ေလသည္။ ေစာ္ဘြားႀကီးေစာခြန္ဆုိင္သည္ ျမန္မာစာေပႏွင့္ဂီတကို အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသည့္အားေလ်ာ္စြာ “သဟႆံပတ္ပ်ဳိး”ႏွင့္ “မိန္ရာသီ”ပတ္ပ်ဳိးတုိ႔ကို ကိုယ္တုိင္ေရးစပ္လ်က္ ေစာင္းဆရာႀကီး ဦးဦးကာႏွင့္ေဒ၀ဣႏၵာေမာင္ေမာင္ႀကီးတုိ႔အား ေသခ်ာစြာ တက္ေပးၿပီး ကိုယ္တုိင္သီဆုိက်ဴးရင့္ခဲ့ေပသည္။
ေစာခြန္ဆုိင္၏အရိပ္အရာကို ဆက္ခံယူေသာ သားေတာ္ေစာ္ဘြားႀကီးဆာေစာခ်ယ္မွာ ဖခင္၏ဂီတအေမြအႏွစ္ကိုပါ ဆက္လက္ခံယူၿပီး ဗမာ့နန္းတြင္း ဂီတပညာေက်ာ္မ်ားကို ဖခင္ႀကီးထက္ပင္ ပိုမုိ၍ ခ်ီးေျမႇာက္စားၿပီး လာလာသမွ်ေသာ ဂီတ ပညာရွင္မ်ားအား သူေကာင္းျပဳျပန္ေလရာ အဆုိအက၀ါသနာရွင္ကေလး ၁၃ ႏွစ္သမီးအရြယ္ ခင္စိန္ၾကည္ဟူေသာမႏ ၱေလး သူကေလးအား သီေပါေဟာ္နန္းအတြင္း၌ သီဆုိကခုန္မႈ ပညာရပ္မ်ားကို ဆက္လက္သင္ၾကားေစၿပီး အရြယ္ေရာက္လာေသာ အခါ ၾကင္ယာေတာ္စ၀္ျမဧၾကည္သခင္မအမည္ျဖင့္ ေကာက္ယူသိမ္းပိုက္လုိက္၏။
သီေပါေဟာ္နန္းသို႔ ေရာက္လာၾကကုန္ေသာ ဂီတအေက်ာ္အေမာ္မ်ားအနက္ စ၀္ျမဧၾကည္သခင္မဘ၀သို႔ မေရာက္မီ ခေလးဘ၀ ငယ္စဥ္ကပင္ အဆုိအတီးပညာသင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ မႏ ၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွ ငယ္ဆရာရင္းျဖစ္သူ ဗမာ့နန္းတြင္းအ ဆုိေက်ာ္ မဓုသဒၵေရႊေတာင္ေက်ာ္စြာဦးလူႀကီးလည္း ေရာက္ရွိလာၿပီး ဂီတပညာမ်ား ဆက္လက္သင္ၾကားေပးေလသည္။ တစ္ ေန႔ေသာ္ ဦးလူႀကီးက တပည့္ရင္းျဖစ္သူ စ၀္ျမဧၾကည္(ကြယ္လြန္သူ ဂီတမိခင္ႀကီးေဒၚေစာျမဧၾကည္)ႏွင့္ဂီတအေၾကာင္းမ်ား ေဆြးေႏြးေနရာမွ စကားတစ္ရပ္ ေမးျမန္းခ်က္ ထြက္လာသည္။
“သမီးၾကည္ၾကည္ေရ... အေဖႀကီးတုိ႔ မႏ ၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ရွာေဖြမရတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ရွိတယ္ကြဲ႔။ တစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္ေပဘူး။ ေလးပုဒ္ေသာ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခားအနက္ “ေဟ၀န္စုံၿမိဳင္” “ျမဴ၀န္းလုိ႔ခုိ” “ေျဖႏုိင္ေပါင္” သုံးပုဒ္ကိုသာ ရရွိၾကေပ မဲ့ က်န္တစ္ပုဒ္က အစရွာမရေပဘူး။ အဲဒါ သမီးၾကည္ၾကည္မ်ား ရွာေဖြရရွိထားသလားလုိ႔”
ဤသို႔ေမးျမန္းရသည္မွာ အေၾကာင္းရွိေပသည္။ ေစာ္ဘြားကေတာ္ဘ၀တြင္ ေရႊေငြႏွင့္စက္ၿပီး ရွာေဖြရရွိထားေသာဆရာ ေပါင္းစုံထံမွ ဂီတပညာမ်ားမွာ အတန္ပင္ ျပည့္စုံၾကြယ္၀ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ဆရာျဖစ္သူက ရလုိရျငား ေမးျမန္းတီးေခါက္ၾကည့္ရ ျခင္းေပတည္း။
“ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖႀကီး၊ အဲဒီက်န္တစ္ပုဒ္က ဘယ္မွာမွ ရွာမရ နန္းတြင္းေပစာမ်ားမွာလဲ ရွာမရပါ၊ သို႔ေသာ္ ေမေမႀကီး တပယ္ခင္ဥရဲ႕ေကာင္းမႈေၾကာင့္ သမီးေလးေတာ့ ရလုိက္ပါၿပီ။ သီခ်င္းအစက မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိတဲ့ ေဖေဖႀကီးရဲ႕”
“အလုိ... ေကာင္းလုိက္ပါဘိ သမီးရယ္၊ အေဖႀကီးတု႔ိလဲ ေရႊနန္းေတာ္မွာ တစြန္းတစ ၾကားလုိက္မိပါရဲ႕၊ သို႔ေသာ္ လွ်ဳိ ၾက၀ွက္ၾကနဲ႔၊ အဲဒီသီခ်င္းဟာ ေပေပၚေတာင္ မေရာက္ခဲ့ေလေတာ့ မခက္ေပဘူးလားကြယ္”
ဗမာဘုရင္ ပါေတာ္မူၿပီးေနာက္ ေပ်ာက္ဆုံးလုရွိေနေသာ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခားပတ္ပ်ဳိးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ မယ္ေသခ်င္လုိက္ ပါဘိမွာ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေတာ့၏။ ဤသီခ်င္းကို စတင္ခဲ့သူမွာ ေစာျမဧၾကည္ပင္ ျဖစ္၏။ ေစာျမဧၾကည္ ကို စနစ္တက်ျပသေပးခဲ့သူမွာ တပယ္ခင္ဥေခၚ နန္းတြင္းသူႀကီးေပတည္း။
တပယ္ခင္ဥသည္ ကသဲမ်ဳိးျဖစ္၏။ မႏ ၱေလးရတနာပုံၿမိဳ႕တည္ ဘ၀ရွင္မင္းတုန္းမင္းတရား၏ညီေတာ္ တပယ္ၿမိဳ႕ေမာ္ ႏႈိင္းၿမိဳ႕ ေခ်ာင္းဦးဆယ္ရြာစား တပယ္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးက သိမ္းပိုက္ထား၍ တပယ္ခင္ဥဟုေခၚတြင္သည္။ ညီမျဖစ္သူမွာလည္း တပယ္ခင္သစ္အမည္ျဖင့္ တပယ္မင္းသား၏ၾကင္ယာေတာ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ တပယ္မင္းသားႀကီး မရွိသည့္ေနာက္ တပယ္ ခင္ဥမွာ နန္းတြင္းျမင္းစာေရးေတာ္ႀကီးေမာင္ေမာင္တုတ္ႏွင့္အေၾကာင္းဆက္ခဲ့ၿပီး တပယ္ခင္သစ္မွာ နန္းတြင္းဂီတပညာေက်ာ္ ယုိးဒယားဆရာအုံးႏွင့္လက္ဆက္ခဲ့ေပသည္။ ညီအစ္မႏွစ္ဦးစလုံးပင္ ဂီတကြ်မ္းက်င္ေသာ္လည္း အစ္မေတာ္တပယ္ခင္ဥမွာ ပုိမုိထြန္းေပါက္လွ၏။
တပယ္ခင္ဥ၏ဆရာရင္းမွာ မင္းတုန္းမင္းတရားအထိ မင္းေလးဆက္တုိင္ သူေကာင္းျပဳျခင္းခံရေသာ အမရပူရေရႊၿမိဳ႕ ေတာ္၏ “ကြမ္းဘိုးထိန္းေနမ်ဳိးသီရိေက်ာ္စြာ”ဟူေသာ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးပင္တည္း။ တပယ္ခင္ဥသည္ သီေပါေစာ္ဘြားဆာေစာခ်ယ္၏ ဆက္လက္သူေကာင္းျပဳ ဂီတပါရဂူႀကီးအျဖစ္ႏွင့္သီေပါေဟာ္နန္းတြင္ ဂီတပညာမ်ား ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနရာမွ ျဖစ္ေျမာက္ထြန္းေပါက္ မည္ဟု တြက္ဆမိေသာ ေစာျမဧၾကည္ကို အထူးဂရုစုိက္၍ ႀကိဳးႀကိဳးပမ္းပမ္း သင္ၾကားျပသေပးျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
“မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိ”ပတ္ပ်ဳိးကို ေစာျမဧၾကည္၏ငယ္ဆရာ မဓုသဒၵေရႊေတာင္ေက်ာ္စြာ ဦးလူႀကီးကိုယ္တုိင္ ေစာ ျမဧၾကည္ထံတြင္ တက္ယူရာမွ မႏ ၱေလးမွ ခုိလႈံလာၾကကုန္ေသာ အဆုိေက်ာ္ဆရာမွန္း(စိန္ေဗဒါကို အဆုိသင္ေပးသူ)ဘာဂ်ာ ႏွင့္ပတၱလားဆရာတာ၊ စႏၵရားဆရာေမာင္စေသာ ေစာျမဧၾကည္ထက္ မ်ားစြာ၀ါရင့္ အသက္ရင့္ၾကသည့္ ဂီတအေက်ာ္အေမာ္ မ်ားလည္း မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိကို တက္ယူၾကေတာ့သည္။ အဆုိေက်ာ္ ေဒလီညြန္႔ကလည္း ေစာျမဧၾကည္ထံတြင္ လက္ ထပ္သင္ၾကားတက္ယူၿပီး မႏ ၱေလးမွ ပတၱလားႏွင့္စႏၵရားဆရာျဖစ္သူ ဆရာဘကေလးအား တစ္ဆင့္တက္ေပးလုိက္ျပန္သည္။ ေဒလီညြန္႔၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူမွာ ပတၱလားဆရာဘကေလး၏ညီအရင္းေတာ္စပ္၍ ဆရာဘကေလး၏အၿငိမ့္အဖြဲ႔တြင္ စည္းတီး ဆရာျဖစ္ေလသည္။
မင္းတုန္းမင္းႏွင့္သီေပါမင္း မင္းႏွစ္ဆက္တုိင္ ေစာင္းေတာ္တီးအျဖစ္ အမႈထမ္းရြက္ခဲ့ရေသာ ေဒ၀ဣႏၵာေမာင္ေမာင္ႀကီး မွာ အသက္အရြယ္ႀကီးလာေသာအခါ စစ္ကိုင္းေတာင္တြင္ ရဟန္း၀တ္ႏွင့္သီတင္းသုံးေတာ္မူၿပီး မႏ ၱေလးရွိ ကြယ္လြန္သူဆုိင္း ဆရာႀကီးဆရာစိမ့္၏ဇနီးေဒၚတုိးအိမ္သို႔ မၾကာခဏ ေရာက္လာတတ္လ်က္ ဂီတပညာမ်ားကို ရဟန္း၀တ္ႏွင့္ပင္ ျဖန္႔ျဖဴးေပး တတ္ေပသည္။ ေဒၚတုိးေနအိမ္တြင္ ေဒ၀ဣႏၵာဘုန္းေတာ္ႀကီးေရွ႕၌ ဂီတပညာေက်ာ္မ်ား သီဆုိတီးမႈတ္ေနၾကရာမွ မယ္ေသခ်င္ လုိက္ပါဘိပတ္ပ်ဳိးကို ဆုိတီးျပလုိက္ၾကေလရာ...
“ဟဲ့...ဟဲ့...ဒီေတးခ်င္း ဘယ္က ရလာၾကသတုန္း” ဟုေမးေတာ္မူေလသည္။
“တင့္ပါ၊ သီေပါေစာ္ဘြားႀကီး၏ၾကင္ယာေတာ္ေစာျမဧၾကည္သခင္မေလးထံမွ ရရွိလာေၾကာင္းပါဘုရား”
“ၾကည္ၾကည္(ေစာျမဧၾကည္ကို ဆုိလုိသည္)က ဘယ္က ရသတဲ့တုန္း”
‘‘ေဟာနန္းတြင္ စံေနေတာ္မူခဲ့ေသာ ကြယ္လြန္ၿပီျဖစ္တဲ့တပယ္ခင္ဥမင္းသမီးႀကီးထံမွ ရရွိသည္ဟုသိရေၾကာင္းပါဘု ရား”
“အင္း...အစ္မႀကီးခင္ခင္ဥဆုိပါကလား၊ မွန္ပါေပတယ္တကာႀကီးမ်ား၊ အင္မတန္ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ဂီတပညာရွင္ႀကီး ေပဘဲ၊ ဦးပဥၥင္းလဲ မယ္ေသခ်င္ပတ္ပ်ဳိးကို ငယ္စဥ္က ရရွိခဲ့ဖူးပါရဲ႕၊ ယခုေမ့ေပ်ာက္ခ်င္လုဆဲဆဲမွာ အသက္ဆက္ေပးခဲ့ရွာတဲ့ အစ္မႀကီးခင္ခင္ဥကို ေက်းဇူးတင္လွပါေပရဲ႕ တကာႀကီးတုိ႔”
ယင္း မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိပတ္ပ်ဳိးသည္ နန္းတြင္းေပမူမ်ားတြင္လည္း ပါရွိျခင္း မေတြ႔ရသျဖင့္ ဆန္းၾကယ္လွေပ သည္။ ေပမူျပဳစုသူမ်ား၏ခ်ဳိိ႕ယြင္းခ်က္ေပလား-လွ်ဳိ႕၀ွက္တတ္ေသာေရွးဂီတပညာရွင္မ်ားလက္ခ်က္ေပလားဟူ၍ကား အတတ္ မဆုိႏုိင္ေပ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိပတ္ပ်ဳိးတစ္ပုဒ္ မေပ်ာက္မပ်က္ ယေန႔တုိင္ တည္ရွိေနျခင္းသည္ကား တပယ္ခင္ခင္ဥႏွင့္ေဒၚေစာျမဧၾကည္တုိ႔၏ႀကီးမားေသာ မဟာေက်းဇူးေတာ္ဟူ၍ပင္ မုခ်သိမွတ္ရေပမည္။
သို႔ေသာ္ ၎ပတ္ပ်ဳိးကို ပဌမဦးစြာ ရုိက္ႏွိပ္ခဲ့ေသာ ဦးျပံဳးခ်ဳိ မဟာဂီတႏွင့္ဦးဘခ်ဳိ၏ဂီတ၀ိေသာဓနီက်မ္းႏွစ္ေစာင္စလုံး တြင္ “သဲငယ္ေလာင္ေျမ့-ေျမာက္ေတာင္အုိဘယ္ဆီ” အပိုဒ္တြင္ “သဲငယ္ေလာင္ျမ”ဟူ၍ (ေျမ့)ေနရာ၌ သေ၀ထုိးျပဳတ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ကင္းမဲ့ေစေသာ (ျမ)ဟူေသာစကားလုံး ပါရွိေနေပသည္။ ဤအခ်က္ကို ဦးတင္ႏွင့္ေဒၚေစာျမဧၾကည္တုိ႔ကိုယ္တုိင္ ျပဳ ျပင္ေပးမႈေၾကာင့္ စကားလုံးအမွန္ကို သီဆုိေနၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဂီတက်မ္းမ်ားတြင္ မွားယြင္းဆဲပင္ ရွိေနေပသည္။ ပဌမ ထုတ္ေ၀ေသာဦးျပံဳးခ်ဳိကိုယ္တုိင္ ဦးတင္ႏွင့္ေဒၚေစာျမဧၾကည္တုိ႔ထံမွ သီခ်င္းစာသား လာယူစဥ္က ေဒၚေစာျမဧၾကည္ႏႈတ္မွရြတ္ ျပသည့္စာလုံးမ်ားကို ကိုဖုိးဟန္ဆုိသူက လုိက္ေရးေပးစဥ္က ကိုဖုိးဟန္၏အမွတ္တမဲ့ သေ၀ထုိးျပဳတ္ခဲ့ေသာစာလုံးေၾကာင့္ စက္တင္ရိုက္ႏွိပ္ရာတြင္ ထုိအတုိင္း ပါရွိသြားျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ စာေရးေပးသူ ကိုဖုိးဟန္မွာ လက္ေရးလက္သားအလြန္ ေကာင္းမြန္လွပေသသပ္သူ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ မေတာ္တဆ ယြင္းမွားျခင္းေၾကာင့္ ဂီတက်မ္းမ်ားတြင္ ထုိအမွားအတုိင္း ပါရွိသြား ျခင္းပင္တည္း။
ကိုဖုိးဟန္ဆုိသူမွာလည္း ရာဇ၀င္ရွိခ့ဲသူ ျဖစ္ေပသည္။ ဂီတအဆုိအကပညာ၀ါသနာ အလြန္ႀကီးလွ၍ ကိုယ္ပိုင္အၿငိမ့္ မ်ား ေထာင္ခဲ့သည္။ မဟုတ္မခံ ဇတ္ဇတ္က်ဲ ေျချမန္လက္ျမန္ ရိုက္ရဲ သတ္ရဲသူတစ္ဦးျဖစ္သျဖင့္ လူမုိက္ဖုိးဟန္အမည္ျဖင့္ ရန္ ကုန္အေရွ႕ပုိင္းလူမုိက္နယ္တြင္ တစ္ဗုိလ္တစ္မင္း ထင္ရွားခဲ့ဖူး၏။ ဦးခ်စ္ေမာင္က ျမန္မာညြန္႔အၿငိမ့္ဟူ၍ တည္ေထာင္ေသာအ ခါ လူမုိက္ဖုိးဟန္က ရန္ကုန္ညြန္႔အၿငိမ့္ဟူ၍ တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး အၿငိမ့္တီး၀ိုင္းကို ရန္ကုန္တြင္ ထုိေခတ္က မည္သူမွ် မလုပ္ၾက ေသးသည့္ထက္ ပိုမုိဆန္းၾကယ္ ၿမိဳင္ဆုိင္ေအာင္ တီး၀ိုင္းသား ဆယ္ေယာက္ကို ကုလားလူမ်ဳိးေကာ္နက္ဆရာ ဗဆီးမြတ္တီးစသူ မ်ားႏွင့္၀တ္စုံဆင္တူ၀တ္ဆင္ၿပီး အၿငိမ့္ကို ေခတ္ေရွ႕ေျပး တီထြင္ခဲ့သူ ျဖစ္ေလသည္။
ဤသည္တုိ႔ကား မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိပတ္ပ်ဳိး ျပန္လည္ရွင္သန္လာေစခဲ့ေသာ အထုပၸတၱိအက်ဥ္းမွ်ျဖစ္ေပရာ ေႏွာင္း လူမ်ားအဖုိ႔ အဘိုးအနဂၣ ထုိက္တန္ေသာမွတ္တမ္းတစ္ေစာင္ဟူ၍ မွတ္ယူၾကကုန္လွ်င္ ေဖၚထုတ္မွတ္တမ္းတစ္ေစာင္ဟူ၍မွတ္ ယူၾကကုန္လွ်င္ ေဖၚထုတ္တင္ျပရက်ဳိးနပ္ေပသည္။ အေၾကာင္းမွာ မယ္ေသခ်င္လုိက္ပါဘိ ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခားပတ္ပ်ဳိးမွာ နန္း တြင္းေပမူမ်ားတြင္ပင္ ရွာမေတြ႔ႏုိင္ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေသာပတ္ပ်ဳိးလတ္ေပတည္း။
စစ္ကိုင္းလွေရႊ
http://shanstatedefencearmy.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment